Yasaklar ve Torino'lu

Sıkıldık... Yasaklara boğulmaktan, dikte edilmeye çalışılmaktan, kısıtlanmaktan, engellenmekten, yasalardan, yöneticilerden. Karartılmaktan, dolayısıyla kararmaktan, dışardan olmaktan. Youtube yasaklanalı 689, blogger yasaklanalı ve dolayısıyla bizim Torinolu'ya son mesajımızı gireli 30 gün oldu, televizyonda programlar yapıldı, gazetelere yazılar taşındı; ancak hâlâ aynı yasa aynı yerde duruyor. Öyle bir ülke ki, kendi kendimizi yasaklama hakkına sahibiz, ya da kıl olduğumuz herhangi birini, bir kaç tık ötede duruyor bu imtiyaz, hem de hayatta önümüze sunulan fırsatların hiçbirinin olmadığı kadar yakınımızda. Komik mi? Değil, ama buna da güldürmeyi başaracak birileri vardır elbette etrafta, bu eleştirileri yapıp sonra aynı yasaya alet olan kurum ve kuruluşların sahnelediği perde perde parodi mi, yoksa bu duruma anlam veremeyen bizlerin çırpınışları mı daha elzem geliyor, bilemiyorum. Alet mi oluyoruz bu oyuna? Bunu da bilemiyoruz, göremiyoruz. Bildiğimiz bir şey var, yasağa karşı mücadele edeceğiz, ama bunun için yazmak doğru mu, değil mi çözemiyorum. Sadece bizim değil, büyük kısmı bir şekilde birbirini tanıyan, okumuş, tüm kısıtlamalara rağmen araştırmayı ve özümsemeyi seven, brbirini destekleyen bir komünü de çürüten bu rezilliğe son vermek için umarım ön ayak oluruz ve birilerini uyandırırız. Torino'lu parodisi ise, kaldığı yerden devam edecek, perde indiğinde aynı yerde kalana kadar.