En güzel maç? Belki de daha gelmedi!

4-4'lük Chelsea - Liverpool resitalinin üzerinde durmadığımızın farkındayım. Ancak bu maç, belki de çok daha güzelinden önce masaya gelen bir iştah açıcıdan fazlası değildi.

Barcelona ve Chelsea, şu anda Avrupa'nın en formda iki takımı. Uzun senelerdir gelen bir alışkanlık gibi, Chelsea sezona hızlı giriyor, yılbaşında temposunu düşürüyor, Mart sonu gibi tekrar en iyi düzeyine gelip sezonu kapatıyor. Mourinho'nun son tam sezonunda, Cech'in sakatlığının da etkisiyle boxing week programında bocalamış, üst üste üç beraberlikle belki de şampiyonluktan olmuştu. Bu sezon da farklı değil. Kasım sonundan Ocak başına kadar kaybedilen 14 puan şu anda liderin 4 puan artı bir maç gerisinde kalmalarını sağladı. Hiddink geldiğinde, neredeyse her maçını kazanmak zorunda olduğu bir ortam vardı ve o da öncelikle Ballack, Lampard, Anelka ve Drogba'yı beraber kullanabildiği bir sisteme geçti. Ballack ve Lampard'ı Essien'e -ya da Mikel- yakın oynatıp orta sahayı eline aldı, Drogba ve Anelka'yı beraber sahaya sürdü, oyunu olabildiğince kenarlara açtı, gerçek bir kanat oyuncusu ile oynamamasına rağmen. Mantık, Ballack ve Lampard gibi hem yaratıcılıkları, hem oyunu okumaları güçlü iki veterana defansif görevler verip hücum alanında da olabildiğince çok oyuncuyla bulunmak.

Bu düzen Chelsea'ye Hiddink ile çıktıkları 13 maçta sadece bir mağlubiyet ve 10 galibiyet getirdi (kalan iki beraberlik de CL eleme turu rövanş maçlarında geldi ve yeterli skorlardı). Geride kalan haftalarda fikstürleri masaya yatırınca lig şampiyonluğunun tatlı bir hayal olduğunu, ancak CL ve FA Cup'ın ulaşılabilecek hedefler olduğunu söyleyebiliriz. FA Cup'ta yarı final önemli bir dönemeçti ve onu da Arsenal'in yorgun ve dar kadrosunu fizik güçle boğarak geçtiler. Finalin Everton ile oynanacağını ve sezonun da son maçı olduğunu hesaba katarsak, CL finali Hiddink'in tam anlamıyla yoğunlaşacağı tek kupa olacaktır.


Barcelona müthiş bir pas kurgusuna ve enerjiye sahip. Messi, Xavi ve Iniesta intihar timi gibi, Guardiola da orta sahayı Toure'ye bırakıp önüne ofansif mantaliteye sahip Iniesta ve Xavi'yi koyuyor, Chelsea'den farklı olarak bu adamların tüm oyun kurma yükünü üstlendiklerini söyleyebiliriz. Bundan önceki yorumlarımda Barcelona'nın fizik ve tempo olarak ayrı bir gezegene ait olan Liverpool, Man Utd ve Chelsea üçlüsünden biriyle eşleştiği takdirde şansının daha az olacağını belirtmiştim. Çünkü Chelsea ne Bayern, ne de Lyon gibi Messi merkezli pas örgüsünün ceza sahası civarında cereyan etmesine izin vermeyecektir. Xavi ve Iniesta'yı daha defansif oynamaya zorlayacaktır. Bunun yanında da hem Drogba ilerde müthiş top tuttuğu, hem de orta sahayı idare eden Essien-Ballack-Lampard üçlüsünün pas becerisi sayesinde ileride de bu kadar top kapamazlar. Herşeyden önemlisi de bu kadar tempolu oynayamazlar çünkü Chelsea son yarım saatte iyice ön plana çıkar fizik dengede.

Burada Barcelona'nın Liverpool maçından ne ders alacağı önemli. Chelsea'yi hücum ederek yenmek zor. Dengeli bir oyun oynamalı ve orta sahayı ele geçirmelisiniz. Yoksa Henry ve Messi kenarlarda sıkışır, Eto'o da istediği topları alamaz. Ayrıca Guardiola'nın da, tıpkı Benitez gibi Guardiola'yı şaşırtması lazım. Barcelona topla istediği herşeyi yapabiliyor ne de olsa. En büyük avantajları Ashley Cole'un yokluğunu değerlendirmek olabilir. Biraz yaratıcılık görmemiz, kanat verkaçları ve Henry'e atılan ara toplarından daha fazlasını izleyebilmemiz şart. Liverpool Chelsea'yi zorladı gibi gözüktü ama öyle ahım şahım hücum organizasyonları, baskılı bir futbol falan yoktu. Uzaktan şutlar, defans ve kaleci hatalarıyla dolu bir maç oldu.

İlk maç Nou Camp'ta ve Chelsea - Barcelona maçlarını da özlemiştik. Kimin eleyeceğini kim bilebilir ki? Ancak ben Chelsea'nin ciddi bir avantajı olduğunu düşünüyorum.