30 Nisan 2008

Hayat

Sly'ın Rocky Balboa'ya yerleştirdiği müthiş baba repliği. Replik demeye de gönlüm el vermiyor, ümidini kaybetmiş herkese motto olabilecek başarıda bir konuşma... Ne zaman ümidi keserseniz izleyin, gazı alın ve hayata tekrar sarılın.



Buna inanmayabilirsin, ama eskiden şuracığa sığardın. Seni yukarı kaldırır ve annene şöyle derdim: "Bu çocuk dünyadaki en iyi çocuk olacak. Bu çocuk ileride kimsenin bilmediği kadar iyi biri olacak." Ve sen çok güzel, harika bir şekilde büyüdün. İzlemek bile büyük bir keyif, bir ayrıcalıktı. Sonra kendi ayakların üzerinde durmanın ve ayakta kalmanın zamanı geldi, bunu yaptın. Ama o süreçte değiştin. Kendin olmayı bıraktın. İnsanların seni parmağıyla göstermesine ve yeteri kadar iyi olmadığını söylemesine izin verdin. İşler zorlaştığındaysa suçlayacak birilerini aradın, mesela büyük bir gölge*. Sana zaten bildiğin bir şeyi söyleyeyim. Dünya günlük güneşlik bir yer değil. Acımasız ve pis bir yer, ve ne kadar çetin olduğuna bakmadan seni dizlerinin üzerine çökertir ve sen karşı koyana kadar kalkmana izin vermez. Sen, ben ya da herhangi biri hayat kadar sert vuramaz. Ama olay ne kadar sert vurduğun değil, ne kadar sert darbeler alırsan al yürümeye devam edip edemediğindir. İleri gitmek için ne kadarına dayanabiliyorsun? İşte kazanmak böyle bir şeydir!

Değerinin ne olduğunu biliyorsan, git ve onu al. Ama bunun için darbelere dayanıklı olman gerekir, istediğin yerde olmamanın sebebinin o, bu ya da bir başkası olduğunu söylememen gerekir! Korkaklar bunu yapar ve sen bir korkak değilsin! Sen çok daha iyisin!

* Oğlunun başarılı olamamasını kendi gölgesinin altında yaşamasına bağlamasına bir gönderme.

Hiç yorum yok: